گزارش تحقیق آقا میر یوسف موسوی معتمد الشریعه در خصوص تضییع بکارت دختر مشهدی عباس از قریه چیبنی و اینکه بر اساس تحقیقات و شهادت شهود، کار عبدالحسین، پسر قهرمان، از همان قریه بوده که پس از اینکه به درخواست پدر دختر مورد ضرب و شتم قرار گرفته، به صواب دید کربلایی عباس فراری داده شده است.
این رساله، بخشی از نوع نوشته هایی است تحت عنوان کلی لذت النساء. در این نسخه در بخش اول انواع داروهایی که برای زیبایی و تقویت قوه باه به کار می رفته شرح داده شده است و بخش دوم شامل توضیح و تصویر در مورد انواع مقاربت است. متن از روی متون مشابه سانسکریت مانند کاماسوترا و کوکاشسترا گرفته شده است. با توجه به سی و چهار تصویر و فرم و سبک آن ها به نظر می رسد که اصل کتاب هندی باشد. در انتهای نسخه اثر یک مهر شخصی، ناخوانا، دیده می شود.
کتاب مجموعه ای از سه متن متفاوت است؛ یکی بلند و دو دیگر کوتاه. متن اول، کتاب طب در بیان اعضای بدن، کارکرد هر کدام، امراض، مرهم ها و معالجات، خواص گیاهان و قرابتین، شربتها و مرباجات، دستور ساختن و خواص آنها، روغنهای دوایی و غیره است. متن دوم متنی است درباره مجامعت و مباشرت، و سوم متنی است در باره لکه گیری.
یک رو: دعا در باب مردی که بسته باشد، اگر کسی زخم در حلق داشته باشد، اگر کسی طاس باشد، اگر کسی زبانش بند آمده باشد، و برای بستن کسی؛ روی دیگر: اشعاری نوحه گونه درباره قاسم [پسر امام حسن] و شهدای کربلا.
کتاب لذت النساء، نوشته ضیاء الدین نخشبی در سده هشتم هجری است. این کتاب در ده باب، درباره کیفیت تمتع و آداب مجامعت، اغذیه و داروهای تقویت باه و همچنین شامل تصویرهایی در مورد انواع مقاربت است. این متن از روی متون مشابه سانسکریت مانند کاماسوترا و کوکاشسترا گرفته شده است. با توجه به فرم و سبک تصویرها به نظر می رسد که این نسخه هندی و متعلق به قرن نوزدهم باشد.
نامه درباره پناهندگی زنی به منزل مخاطب در اصفهان است. دختر که از نزدیکان نویسنده است همراه با پسری فرار کرده؛ نویسنده و خویشان دختر خواهان بازگرداندن او هستند. نویسنده ابتدا به نامه قبلی که دو هفته پیش نوشته اشاره کرده است و هدف از نامه جدید عرض تشکر از بابت پناه دادن آنان و بذل محبت نسبت به ایشان که توسط دوستان نویسنده به او اطلاع داده شده بود. تمام تجار و طایفه خودشان به وجود مخاطب افتخار می کنند و دعا گویی او بر همه مسلمانان واجب است، خصوصا مادر آقا شیخ محمدعلی از این بابت بسیار شاکر است. در ادامه نویسنده از اینکه زن عاقلانه رفتار کرده و به مخاطب در اصفهان پناه برده خوشحال است و دلیل آن را چنین عنوان کرده که اگر به جای دیگر متحصن میشد نه برای خودش حسن بود و نه برای نویسنده و نه برای ملازمین مخاطب و حالا مثل اینست که در خانه خودش معتکف شده است، دنیا مکان فساد است و وظیفه بزرگان دفع و رفع افساد است. هم چنین در نامه آمده بر اساس کتاب و سنت جایز نیست برای مسلمان به دیوان عارض شد خصوصا طرف دیگر زن و ضعیفه و رحیم باشد و خود را به پناه مخاطب آورده باشد و بدون ولی و یاور بوده باشد. در ادامه نویسنده نوشته خوب بود اگر حرف شرعی داشتند درباب معقوده [ناخوانا]، اولا در مقام اثبات ادعا برمی آمدند بعد از ثبوت اگر دختر می خواستند و نمی دادند سپس به حکومت شکایت می کردند که این مسئله نیز شرعا خوب نیست و از مخاطب خواسته بدون در نظر گرفتن طرفین در قضیه تأمل کند و ببیند آیا از عموی نویسنده اصلا اینگونه رفتار زشت شایسته است صادر شود یا عقل سلیم حکم می کند خلاف شده. و نویسنده از اینکه به گزارش دوستان و ملا احمد روضه خوان در بازار فراشهای دیوانی بدون محتسب و حاکم عدل دست به اعمال شنیع زده اند بسیار ناراحت است و آن اعمال را دور از رفتارهای بشری و عدالت می داند. در انتها پس از آوردن آیه ای خود را مطیع شرع دانسته و خواسته شخص مدعی دعوی خود را اثبات کند خصوصا در امر فروج که شرع مقدس نسبت به آن حساسیت فراوان دارد اگر می تواند اثبات کند بفرماید وگرنه دختر و پسر هر دو متعلق به ایشان است دختر را به عمو بازگردانده تا وی رسیدگی نماید و ادامه داده اگر اقدامی صورت نگیرد درانتظار هر قسم زحمت باشند. مهر طهرانی صحیح است آمده
مفتشی که مرتکب ازاله بکارت دختری شده بود، هنگام فرار از محبس با شلیک پلیس کشته شد.
مجامعت حسین با همسر قربان
نویسنده با مقدمه ای در صفات پادشاهان، به سبک کتب سلوک الملوک، شروع می کند و سپس وارد مبحث اصلی کتاب می شود. رساله ای هزل آمیز و مرد محور که در آن زنان نجیب «قبیح صورت» و یا کهنسالند، و کنیزکان «سیم اندام و شیرین کلام»، «آداب دان و مهربان». رساله عموما به سبک بازگویی حکایتهای کوتاه نوشته شده است. بخشی از رساله در باره فنون مجامعت مرد و زن است، صفحاتی نیز به «میل مردان بمردان» و «میل زنان به زنان»، رسوم خواهرخواندگی، رسوم آماده سازی عروس و داماد برای عقد و زفاف، و «آداب سلوک زنان با شوهران» اختصاص دارد. بخشهایی ارجاع به رساله «کلثوم ننه» دارد. رساله با مرور لذتها بر مبنای مدت دوام آنها -- لذت یکساعته مباشرت؛ لذت یکروزه مجلس شراب و آواز؛ لذت سه روزه استراحت بعد از استحمام؛ لذت یکماهه نشاط صید و شکار؛ لذت یکساله، ملاقات دوستان و برادران؛ لذت همیشگی ابتهاج و فرح به فرزندان سعادتمند -- پایان می یابد. کاتب ابراهیم ابن علی اکبر خان آجودان باشی توپخانه است.
یک روی سند نکاح نامۀ بیگم جان، دختر سید حسین پسر سید نصرالله، و محمد اسماعیل، پسر مرحوم محمد رضا دائی؛ با مهریه شصت تومان فضی به ریال جدیدالضرب ناصرالدین شاهی. قرار شد که داماد سی تومان از مهریه را نقد بپردازد به موجب تفصیل به ازای خانه ده تملیک نماید: رخوت زنانه، پنج تومان فرش، طلا و مس. و مبلغ سی تومان بر ذمه داماد باقی ماند. روی دیگر سند طلاق نامۀ بیگم جان، دختر سید حسین گازرگاهی و همسر دائم غیر مدخوله اسماعیل، پسر مرحوم رضا مشکی باف گازرگاهی، مبنی بر راضی گردیدن دو طرف توسط مصلحین خیراندیش به جدایی از یکدیگر به خاطر وجود گفتگو و منازعه. بیگم جان با همسرش بر سر دعاوی و حقوقش از مهریه، نفقه و کسوة زمان مزاوجت به مبلغ بیست و پنج درم به وزن شاه گندم یوس و معادل دو عدد فلوس سیاه نقدین مأخوذین به انضمام هر حق و دعوایی که اسماعیل بر بیگم جان و پدر او داشت، و مشروط به اقرار و اعتراف زوج به اینکه زوجه غیر مدخوله است، مصالحه کرد.
Copyright © 2012-14 President and Fellows of Harvard College. All rights reserved.
